Το νησί για όσους γνωρίζουν είναι μαγικό. Συνδυάζει τόσο την αρχαιοελληνική του καταγωγή όσο και το μεσαιωνικό μεγαλείο με το αναστηλωμένο κάστρο των Ναϊτών ιπποτών. Πρώτη μας δουλειά λοιπόν ήταν να πάρουν πρόγευμα και καφέ οι δάσκαλοι. Στην συνέχεια ακολούθησε ποδαρόδρομος από το λιμάνι ως το κάστρο της Ρόδου.

Η μέρα ήταν καλή και ο περίπατος ευχάριστος. Αυτή την φορά μπορέσαμε να μπούμε και στο εσωτερικό του εσωτερικού ανακτόρου πράγμα που  υπήρξε μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη για τους δασκάλους. Μπόρεσαν από κοντά να θαυμάσουν την τέχνη και το απλό αλλά όμορφο γούστο του μεσαιωνικού κτιρίου. Η απόπειρα ξενάγησης από πλευρά μου στον δάσκαλο Νάκα ήταν ανεπαρκής. Δεν γνωρίζω καλά την ιστορία του νησιού αλλά και εκ του γεγονότος ότι το ειδικό λεξιλόγιο έχει σχεδόν σβηστεί από την μνήμη μου.

Μετά το τέλος της περιήγησης ακολούθησε περίπατος στον μώλο του μικρού λιμανιού. Στην συνέχεια πήγαμε για φαγητό σε ψαροταβέρνα. Χρειάστηκε να περιμένουμε αρκετά για να φάμε ωστόσο τα εδέσματα ήταν νόστιμα και αποζημίωσαν τους δασκάλους για την αναμονή. Μάλιστα γνωρίζοντας λίγο τις γαστριμαργικές προτιμήσεις των Ιαπώνων ανέλαβα να κάνω μερικές ειδικές παραγγελίες. Άρεσαν. Ο δάσκαλος Τάσος λιτοδίαιτος αρκέστηκε σε μια σαλάτα.

Τελειώνοντας με το φαί ανεβήκαμε στον Φιλέρημο για καφέ και λίγο χαλάρωση πριν από τιο σεμινάριο. Βρήκαμε πολλά παγώνια και ο Chief Instructor τα τάϊσε καλαμπόκι. Οι δάσκαλοι επειδή είχε λίγο κρύο στην σκιά προτίμησαν να καθίσουν στον ήλιο και να λιαστούν. Εμείς πήγαμε μια βόλτα μέχρι τον μεγάλο σταυρό. Η ώρα προχωρούσε όμως και έπρεπε να κατέβουμε για το σεμινάριο.