Λυπάμαι που θα απογοητεύσω τους συντάκτες του εν λόγω άρθρου αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Πριν 30 περίπου χρόνια που προπονιόμουν στο HQ (αρχηγείο) της JKA στο Τόκυο θυμάμαι πως μου έδιναν οδηγίες για λύγισμα του μπροστινού ποδιού. Δυστυχώς όμως, η ελλιπής γνώση μου της γλώσας, δεν μπορούσε να τις κάνει κατανοητές.

Κάποιοι sempai μου επέμεναν για το λύγισμα του μπροστικού ποδιού είτε για την πρόσθια κίνηση ή για λάκτισμα στον σάκκο. Οπότε το όλο θέμα ανέλαβε να μου το εξηγήσει σχηματικά κάποιος Ιρανός ο οποίος είχε προφανώς καλύτερη γνώση της γλώσσας αλλά και του θέματος.

Αλλά ας πούμε ότι δεν θυμάμαι καλά ή ότι κάνω λάθος. Υπάρχουν  δύο τουλάχιστον διαφορετικά βίντεο για τα οποία τυχαίνει να έχω άμεση αντίληψη που δίνουν ανάλογες οδηγίες. Το ένα είναι του δασκάλου Kagawa το οποίο ήταν κασέτα VHS  και  ανέβηκε αυτούσιο στα Ιαπωνικά στο YouTube και για το οποίο έχω σκεφτεί να ανεβάσω υπότιτλους κάποια στιγμή και το άλλο του δασκάλου Tsuyama πολύ χαρακτηριστικό. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση η Zenkutsu Dachi και η παράδοση να μην βοηθά στην ταχύτητα. 

 Αλλά δεν σταματά εκεί.  Αυτού του είδους τις προσεγγίσεις με εφαρμογή κάνει και ο δάσκαλος Kawazoe τον οποίο παρακολούθησα αρκετές φορές στα σεμινάρια του στην Κόρινθο, από το 2006 και μετά, και οπωσδήποτε ο δάσκαλος Νάκα στο DVD του. 

Απλά θεωρώ πως κάποιοι ξαναανακαλύπτουν λεπτομέρειες της προπόνησης οι οποίες δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό, αλλά από εκεί μέχρι να θεωρήσουν ότι η παραδοσιακή προπόνηση προτείνει κάτι άλλο, πώς να το κάνουμε, υπάρχει κάποια απόσταση. Δεν νομίζετε;