Εμπρόσθια κίνηση με Zenkutsu
Dachi
Η εξήγηση της νέας προσέγγισης
Συνάντησα ένα ενδιαφέρον άρθρο για την γρήγορη κίνηση προς τα εμπρός που αναφέρεται στην Zenkutsu Dachi και την παράδοση. Το άρθρο αναφέρεται στην παραδοσιακή προσέγγιση που συνίσταται στην έλξη του πίσω ποδιού όσο πιο κοντά γίνεται στο μπροστινό.
Από εκεί κάνει την κίνησή του προς τα εμπρός. Το σημαντικό, συνεχίζει το άρθρο, στην Zenkutsu Dachi δεν είναι τα πόδια, αλλά η μετακίνηση του κέντρου του σώματος και συνακόλουθα του βάρους προς τα εμπρός.
Αυτό γίνεται καλύτερα με το λύγισμα μέσω της χαλάρωσης του μπροστινού ποδιού για την δημιουργία της κινητικής ενέργειας που θα δώσει την ώθηση. Δεν είναι η δύναμη του πίσω ποδιού που δίνει την ταχύτητα της κίνησης προς τα εμπρός.
Η συγκεκριμένη μέθοδος δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα στην Zenkutsu Dachi απ’ότι ο παραδοσιακός τρόπος.
Η Zenkutsu Dachi αργή; Σίγουρα;
Λυπάμαι που θα απογοητεύσω τους συντάκτες του εν λόγω άρθρου αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Πριν 30 περίπου χρόνια που προπονιόμουν στο HQ (αρχηγείο) της JKA στο Τόκυο θυμάμαι πως μου έδιναν οδηγίες για λύγισμα του μπροστινού ποδιού. Δυστυχώς όμως, η ελλιπής κατανόησης από πλευράς μου της Ιαπωνικής γλώσας, δεν μπορούσε να τις κάνει κατανοητές.
Ωστόσο υπάρχαν κάποιοι sempai μου επέμεναν να μου εξηγήσουν για το λύγισμα του μπροστικού ποδιού. Αυτό ίσχυε είτε για την πρόσθια κίνηση ή για λάκτισμα στον σάκκο. Οπότε το όλο θέμα ανέλαβε να μου το εξηγήσει σχηματικά κάποιος Ιρανός συμμαθητής ο οποίος είχε προφανώς καλύτερη γνώση της γλώσσας αλλά και του θέματος.
Αλλά ας πούμε ότι δεν θυμάμαι καλά ή ότι κάνω λάθος. Υπάρχουν δύο τουλάχιστον διαφορετικά βίντεο για τα οποία τυχαίνει να έχω άμεση αντίληψη που δίνουν ανάλογες οδηγίες. Το ένα είναι του δασκάλου Kagawa το οποίο ήταν κασέτα VHS και ανέβηκε αυτούσιο στα Ιαπωνικά στο YouTube και για το οποίο έχω σκεφτεί να ανεβάσω υπότιτλους κάποια στιγμή και το άλλο του δασκάλου Tsuyama επίσης πολύ χαρακτηριστικό. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση η Zenkutsu Dachi καμωμένη με τον παραδοσιακό τρόπο να μην βοηθά στην ταχύτητα. Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος διαδοχικά υπήρξαν προπονητές της εθνικής ομάδας της Ιαπωνίας η οποία μεταξύ των άλλων συμμετέχει σε αγώνες της WKF.
Αλλά δεν σταματά εκεί. Αυτού του είδους τις προσεγγίσεις με εφαρμογή, κάνει και ο δάσκαλος Kawazoe τον οποίο έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές στα σεμινάρια του, στην Κόρινθο, από το 2006 και ως το 2013, και οπωσδήποτε ο δάσκαλος Νάκα στο DVD του.
Απλά θεωρώ πως κάποιοι ξαναανακαλύπτουν λεπτομέρειες της προπόνησης οι οποίες δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό. Από εκεί και πέρα μέχρι να θεωρήσουν ότι η παραδοσιακή προπόνηση δεν το περιέχει ή προτείνει κάτι άλλο, πώς να το κάνουμε, υπάρχει κάποια απόσταση. Δεν νομίζετε;
