Αναμνήσεις από το Dojo της JKA: Ματιά στον Κόσμο του Παραδοσιακού Καράτε

Αναμνήσεις από το Dojo της JKA: Μια Ματιά στον Κόσμο του Παραδοσιακού Καράτε

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Hombu Dojo της JKA (Japan Karate Association) το 1988 και 1989, είχα την τύχη να γνωρίσω έναν Άγγλο, τον Mark. Ήταν τότε καθηγητής Αγγλικών και πράσινη ζώνη στο καράτε. Στις προπονήσεις του στο Dojo της JKA, συνεργαζόταν με τον Kunihito Maeda, έναν αξιοσημείωτο νεαρό Ιάπωνα για την εξαιρετική του τεχνική στα λακτίσματα.
Ο Mark, με την εσωτερική του γνώση για το Dojo της JKA, μου αποκάλυψε την ιστορία του Simon, ενός άλλου Άγγλου δασκάλου με εντυπωσιακό υπόβαθρο στο καράτε. Ως πρώην μέλος της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας, ο Simon είχε αποσταλεί στην Ιαπωνία για εξειδικευμένη εκπαίδευση. Το εξαιρετικό του επίπεδο του εξασφάλισε μια σπάνια τιμή: την ευκαιρία να προπονηθεί απευθείας με τους δασκάλους του Dojo της JKA, συμπεριλαμβανομένου του θρυλικού δασκάλου Nakayama, ο οποίος εκείνη την εποχή βρισκόταν ακόμη εν ζωή.
Παρά τα χρόνια απουσίας του από την ενεργό δράση, ο Simon διατηρούσε ένα αξιοσημείωτο επίπεδο τεχνικής και μοιραζόταν πολύτιμες ιστορίες από την εμπειρία του στο Dojo. Μέσω αυτών των αφηγήσεων, έμαθα για πρώτη φορά για τον δάσκαλο Yano, του οποίου η αυστηρή προσέγγιση στην εκπαίδευση είχε αφήσει το στίγμα της στους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένου του δασκάλου Kagawa.

Αναμνήσεις από το Dojo της JKA | Το πρόγραμμα Kenshusei

Οι Kenshusei (研修生) ήταν εκπαιδευόμενοι εσωτερικοί μαθητές στο Hombu Dojo της JKA (Japan Karate Association)
Ακολουθούσαν ένα εξαιρετικά απαιτητικό πρόγραμμα εκπαίδευσης διάρκειας ενός έως τριών ετών.
Το πρόγραμμα Kenshusei στο Hombu Dojo της JKA ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 υπό την καθοδήγηση του Masatoshi Nakayama
Στόχος του προγράμματος Kenshusei ήταν η προετοιμασία εκπαιδευτών που θα διέδιδαν το Shotokan καράτε παγκοσμίως.
Η καθημερινή προπόνηση ήταν εξαντλητική, περιλαμβάνοντας πολλαπλές συνεδρίες την ημέρα, ξεκινώντας από νωρίς το πρωί και συχνά διαρκώντας μέχρι αργά το βράδυ.
Εκτός από την τεχνική εκπαίδευση, οι Kenshusei έπρεπε να μελετούν θεωρία, φιλοσοφία, ανατομία, και διδακτική των πολεμικών τεχνών.
Πολλοί από τους πιο γνωστούς δασκάλους του Shotokan καράτε παγκοσμίως, όπως οι Kanazawa, Enoeda, και Shirai, ήταν απόφοιτοι του προγράμματος Kenshusei.
Η εκπαίδευση περιελάμβανε συχνά σκληρό σπάρινγκ (kumite) με ανώτερους μαθητές και δασκάλους, με τραυματισμούς να είναι συχνό φαινόμενο.

Μία Αξιοσημείωτη Σχέση: Ο Δάσκαλος Yahara και ο Yano

Η στάση του δασκάλου Yahara απέναντι στις εμπειρίες του με τον δάσκαλο Yano αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα πνευματικής ωριμότητας στον κόσμο των πολεμικών τεχνών. Αντί να διατηρεί αισθήματα πικρίας, ο Yahara χρησιμοποιούσε αυτές τις αναμνήσεις για να τονίσει την αυστηρότητα και την ένταση της παραδοσιακής προπόνησης.
Οι εμπειρίες που μοιράστηκε είναι αποκαλυπτικές: υπήρξαν περιπτώσεις όπου η σκληρότητα της προπόνησης τον οδήγησε στο νοσοκομείο, αλλά παρ’ όλα αυτά, την επόμενη μέρα επέστρεφε αποφασισμένος στο ντότζο. Αυτή η ακλόνητη αφοσίωση και επιμονή του είχε ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα – έφτασε σε σημείο να προβληματίσει τον ίδιο τον Yano, ο οποίος τελικά σταμάτησε να τον δοκιμάζει.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το σχόλιο που έκανε ο Yano στον πατέρα του Yahara, χαρακτηρίζοντας τον νεαρό τότε μαθητή ως «χαζό» – ένας χαρακτηρισμός που, στο πλαίσιο της ιαπωνικής κουλτούρας των πολεμικών τεχνών, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ακούσια αναγνώριση της ασυνήθιστης επιμονής και αποφασιστικότητας του Yahara.
Η έντονη προσωπικότητα του Yano του είχε χαρίσει το παρατσούκλι «Το Ζώο» μεταξύ των ξένων kenshusei (μαθητευόμενων), ένα όνομα που φέρεται να του έδωσαν οι Νοτιοαφρικανοί μαθητές, πιθανότατα ο Nigel Jackson.

ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟ

Ξεκινήστε ένα μεταμορφωτικό ταξίδι στον κόσμο των πολεμικών τεχνών με ένα δωρεάν δοκιμαστικό μάθημα στο Yuukikan Dojo! Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβετε τα μοναδικά οφέλη του dojo μας είναι να πάρετε μια γεύση από πρώτο χέρι.

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ

Αναμνήσεις από το Dojo της JKA | Ο Stan Schmidt μιλά

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, η JKA, το εμπορικό σήμα του Shotokan, έγινε γνωστή για την αμείλικτη σκληρότητα της προπόνησης στο τμήμα των Εκπαιδευτών στο Dojo της. Αυτό το περιβάλλον περιεγράφηκε ως «σφηκοφωλιά» από τον Stan Schmidt, ο οποίος ανέφερε: «Παρακολούθησα πολλές φορές τα μαθήματα των kenshusei (δόκιμων εκπαιδευτών) στο Dojo της JKA στο Τόκιο, και πιστέψτε με, είναι μια πραγματική φωλιά σφηκών. Αυτοί οι μαθητές ζουν μαζί, τρώνε μαζί, προπονούνται μαζί και, κατά κάποιον τρόπο, πεθαίνουν μαζί. Κατά τις προπονητικές συνεδρίες, ο έλεγχος της επαφής είναι σχετικός· εξαρτάται από το πόσο μπορείς να αντέξεις χωρίς να χάσεις τη ζωή σου».
Ο Schmidt μιλά από προσωπική εμπειρία. Όταν προπονήθηκε για πρώτη φορά στην τάξη των εκπαιδευτών, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά από ασκούμενους. Χτυπήθηκε, σαρώθηκε και γρονθοκοπήθηκε από μερικούς από τους πιο έμπειρους, με διαφορετικούς βαθμούς ελέγχου. Στη συνέχεια, αντιμετώπισε έναν άνθρωπο που αποκαλεί «Sado», μια προφανώς μικροκαλυμμένη αναφορά στον Kenji Yano. Στην αρχή, ο Yano προσπάθησε να τον εκφοβίσει με ένα σταθερό, αμείλικτο βλέμμα. Όταν αυτή η τακτική απέτυχε, επιχείρησε να διαλύσει τη συγκέντρωση του Schmidt χτυπώντας τα χέρια του και ρίχνοντας άγριες γροθιές στο κεφάλι του. Ο Schmidt μπλόκαρε τις γροθιές του Yano και τον άρπαξε από τους καρπούς.
«Αντέδρασε, φέρνοντας την κορυφή του κεφαλιού του προς τη μύτη μου», θυμάται ο Schmidt. «Απέφυγα την άμεση επαφή και δέχτηκα την κεφαλιά στο στήθος μου. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, ο δεξιός μου αγκώνας πήγε ευθεία στο ζυγωματικό του. Για μια στιγμή, με κοίταξε κατάπληκτος, σαν να ρωτούσε, ‘Ποιος είσαι εσύ για να με χτυπάς;’ Στη συνέχεια, σαν μια πεινασμένη ύαινα, φώναξε και βύθισε τα δόντια του στο χέρι μου, δαγκώνοντας με όλη του τη δύναμη για να ελευθερωθεί. Απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον, και σαν δύο μαχόμενοι πετεινοί, ξαναεπιτεθήκαμε. Ωστόσο, οι εκπαιδευτές παρενέβησαν και μας χώρισαν».
Αυτή η εμπειρία αποτυπώνει την ένταση και τη σκληρότητα της προπόνησης στο Dojo της JKA εκείνη την εποχή, όπου τα όρια της αντοχής και της πειθαρχίας δοκιμάζονταν στο έπακρο.

Αναμνήσεις από το Dojo της JKA | Kenji Yano και Taiji Kase.

Μια άλλη αξιοσημείωτη ιστορία αφορά τον Kenji Yano και τον σπουδαίο δάσκαλο Taiji Kase. Κάποτε, ο δάσκαλος Kase επισκέφτηκε το Dojo της JKA και αποφάσισε να συμμετάσχει σε μια προπονητική συνεδρία με τους kenshusei (δόκιμους εκπαιδευτές). Εκείνη την εποχή, ο Kase είχε περάσει αρκετό χρόνο μακριά από την Ιαπωνία και δεν ήταν πλέον στην πλήρη ακμή της νεότητάς του. Ωστόσο, η παρουσία του και η τεχνική του παρέμεναν εντυπωσιακές.
Όταν παραταχτήκαμε για jiyu ippon kumite, μετά από μερικές επιθέσεις, όλοι μετακινήθηκαν μία θέση προς τα αριστερά. Εμείς οι kenshusei μπορούσαμε να δούμε τη γραμμή και να προετοιμαστούμε να αντιμετωπίσουμε τον επόμενο αντίπαλο. Εγώ ανακουφίστηκα που διαπίστωσα ότι δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίσω τον Yano αυτή τη φορά, αλλά παρατήρησα ότι αυτός θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τον δάσκαλο Taiji Kase, ο οποίος βρισκόταν δίπλα μου στη γραμμή.
Ο Yano, γνωστός για την άγρια του προσέγγιση, όρμησε με όλη του τη δύναμη προς τον Taiji Kase. Ένας από τους παλιότερους και εσωτερικούς εκπαιδευτές, βλέποντας την κατάσταση, έτρεξε να παρέμβει και να πάρει τη θέση του Yano, φοβούμενος ότι η ένταση θα ξεφύγει. Ωστόσο, ο Taiji Kase, με απόλυτη ηρεμία και αυτοπεποίθηση, του είπε να κάνει πίσω και να μην ανησυχεί.
Σε κάθε επίθεση που εξαπέλυε ο Yano, ο Taiji Kase του σάρωνε τα πόδια με άνεση και τον έριχνε στο έδαφος. Ο sensei Hiroshi Shoji, που ήταν υπεύθυνος για τη διεύθυνση της τάξης, παρακολουθούσε με ενδιαφέρον και αποφάσισε να μην δώσει εντολή για αλλαγή αντιπάλου για τουλάχιστον τέσσερις φορές περισσότερο από το συνηθισμένο. Αυτή η σκηνή αποτέλεσε μια εντυπωσιακή επίδειξη της τεχνικής και της ψυχραιμίας του Taiji Kase, αλλά και μια υπενθύμιση της σημασίας της εμπειρίας και της αυτοσυγκράτησης στο Karate.